Recensie geschreven door Fatima. Gastblogster en lettervreetster.
Ik heb me inmiddels vol enthousiasme in de boeken van Linda Howard gestort. Na de eerste kennismaking middels Dream Man en Prey, ben ik eens gaan zoeken naar enkele hooggenoteerde boeken van haar. Een boek dat behoorlijk hoog aangeschreven staat is Mr. Perfect. Mijn God, wat een heerlijk boek! De dialogen van de twee lovebirds zijn geweldig. Hoofdpersoon Jaine is een brutaaltje en haar buurman, Detective Sam Donovan is ook niet op zijn mondje gevallen. Wat ook een aantal heerlijk directe liefdesscenes oplevert. Gewoon rechttoe rechtaan. Ik vind Sam Donovan een van de heerlijkste mannen waar ik ooit over hebben gelezen. I want! Heb gewoon likkebaardend en watertandend door zitten lezen. Uiteraard ontbreekt de suspense niet, hoe kan het ook anders met een Linda Howard. In dit boek wat minder, er ligt wat meer focus op de interpersoonlijke relaties tussen de vier vriendinnen en natuurlijk de chemie tussen Jaine en Sam. Voor een blurb, kijk alsjeblieft op Google, want om dat uit te leggen is me iets te ingewikkeld. Iets met een lijstje en een seriemoordenaar. Ik vond het in ieder geval oprecht jammer dat het boek op was. Wat me ook opviel dat er vrij vroeg in het verhaal een liefdesverklaring boven komt drijven. Dat is weinig standaard, over het algemeen wordt zoiets bewaard voor het einde van het boek. Daarnaast kwam de liefdesverklaring ook nog eens vrij vroeg in de relatie, maar zulke dingen gebeuren ook in het echte leven. Veel mensen worden binnen enkele dagen of weken smoorverliefd, in plaats van de maanden- of jarenlange lijdensweg die het is in sommige romans. Gelukkig maar.
[bol_product_links limit=”undefined” block_id=”bol_5035e64c29115_product-link” products=”1001004000970367″ name=”mrperfect” sub_id=”” background_color=”FFFFFF” text_color=”CB0100″ link_color=”0000FF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″]
Het volgende boek dat ik heb gelezen is After the Night. Het is een heerlijke ik-kan-je-niet-uitstaan-maar-mijn-lala-denkt-daar-anders-over. Haat en nijd. En die vind ik het leukst. Het interne gevecht en de emotie, frustratie en de woede die dat opwekt, spat gewoon van je beeldscherm. (Ja, e-reader.) Hoofdpersoon Faith komt na jaren weer terug in haar ouwe plaatsje, om uit te zoeken wat er nu precies die ene nacht dat haar moeder met de vader van Gray is weggelopen is gebeurd. Kennelijk heel veel, waardoor Gray haar niet uit kan staan. En niet van haar af kan blijven. Yum. Dit verhaal moet het niet van de sterke dialogen hebben, maar van de broeierige, onderliggende gevoelens en de intense uitbarstingen. Met name die in de slaapkamer. En de veranda. En in een openbaar toilet. Ook in deze boeken opvallend: het taalgebruik met betrekking tot de slaapkamer- (en veranda- en openbaar toilet)perikelen is weer rechttoe rechtaan. Geen fratsen, dat scheelt. Wel is het allemaal weer erg groot geschapen, met erg smalle doorgangen en obstructies. Tja. Dat geeft ook allemaal niet, het is natuurlijk fictie. Al blijf ik hameren op het grote it-could-happen-to-you gehalte van deze liefdesverhalen. De liefdesverhalen, he. Niet de omliggende moorden en doodslagen etc. Dat kan je ook overkomen, maar liever niet. Enfin, ik snap waarom beide boeken zulke hoge noteringen hebben en ik heb er in ieder geval met volle teugen van genoten. Op de rol nu: de hele Mackenzie saga van Linda Howard, waarvan de eerste 2 ook de top 100 hebben gehaald. Dat belooft wat!
[bol_product_links limit=”undefined” block_id=”bol_5035f3620a49f_product-link” products=”1001004000809530″ name=”after” sub_id=”” background_color=”FFFFFF” text_color=”CB0100″ link_color=”0000FF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″]