De Mackenzie Family Saga van Linda Howard

Recensie geschreven door Fatima. Gastblogster en lettervreetster.

In verschillende lijsten zie ik die boeken, met name het eerste boek Mackenzie’s Mountain, een vrij hoge notering krijgen. Uiteraard is mijn nieuwsgierigheid dan gewekt. Het toeval wilde dat ik over een omnibus struikelde, waarin alle 5 boeken van de serie netjes opgenomen zijn. Vreemd genoeg niet op chronologische volgorde, maar inmiddels begrijp ik dat uitgevers en redacteuren in de romance-branche een iets andere logica hanteren. Die van ‘geen’. Het laatste boek A Game of Chance kwam om een of andere onduidelijke reden voor het vierde boek Mackenzie’s Magic. Gelukkig had ik zelf de juiste volgorde al opgezocht, want ik ben net zo neurotisch als velen van jullie met het in de juiste volgorde lezen van series. Maar goed, wat heeft Linda Howard voor ons in petto? We hebben een eerste boek: eerdergenoemde Mackenzie’s Mountain. Plot: schooljuf Mary Poppins, ik bedoel Mary Elizabeth Potter, verhuist naar een piepklein gehuchtje in Wyoming en valt halsoverkop voor paria Wolf Mackenzie en zijn zoon van 16: Joe. Dat was het. Ik hou het kort, want dit boek is eigenlijk het enige boek met een beetje een normaal verhaal. Goed, Mary en Wolf krijgen dus kindjes – een stuk of 5 – en daar gaan die andere boeken over.

In Mackenzie’s Mission wordt het verhaal van eerste zoon Joe verteld. Joe heeft zich ontwikkeld tot een perfecterdanperfecte supermens, maar wordt toch verliefd op Einsteintje Caroline. Verder niet zo een spannend verhaal. Vervolgens worden er opeens zomaar 2 kinderen overgeslagen, namelijk Michael en Joshua, want in het derde boek Mackenzie’s Pleasure wordt dodelijke Navy SEAL Zane, de middelste, verliefd op ambassadeursdochter Barrie Lovejoy. Dan hebben we boek 4, genaamd Mackenzie’s Magic, dat over het enige meisje gaat: Maris, de Derek Ogilvie van paardentrainers. Het laatste boek heet A Game of Chance en gaat toevallig over Chance, de geadopteerde zoon van de Mackenzie’s en de James Bond van het stel.

Enfin, deze saga hangt van de bizarre absurditeiten aan elkaar. Waar ik het it-could-happen-to-you gehalte van de eerdere boeken die ik van haar heb gelezen erg kon waarderen, vind ik deze serie echt een op hol geslagen carrousel van onrealistische omstandigheden. Bijvoorbeeld: Linda Howard heeft in deze serie een bijna ziekelijke obsessie voor maagdelijkheid. Alle vrouwelijke hoofdpersonen zijn maagd, het overgrote deel zelfs gecategoriseerd als ‘ouwe vrijster’. Terwijl de mannen, naast bijna bovenmenselijke capaciteiten, zo onweerstaanbaar mannelijk zijn dat ze amper in staat zijn om meisjes te verwekken. Echt. Are you f-ing kidding me?

Nu is dit specifieke genre an sich af en toe wel een beetje belachelijk, maar ik heb werkelijk waar meermalen moeten knipperen tijdens het lezen van de passage in Mackenzie’s Pleasure, waarin ambassadeursdochter Barrie, net gered uit de armen van terroristen en nog nét niet verkracht, van onze held Zane verlangt dat ie met haar naar bed gaat. Terwijl ze vast zitten in Libië. In een verlaten gebouw, waarin ze schuilen totdat het nacht is. En Zane denkt: joh, waarom ook niet, he? Zane snapt wat Barrie wil. Barrie wil de dreiging van nog nét niet verkracht zijn wegpoetsen, door te sexen met Zane. Ik bedoel maar: wie zou dat niet willen na nog nét niet verkracht te zijn? En omdat ze zich realiseert dat ze misschien alsnog verkracht kan worden, als Zane haar niet op tijd weg krijgt, wil ze haar eerste keer (want ze is nog maagd, he) zelf kunnen bepalen. Ze kennen elkaar net 4 minuten, but who give’s a fuckity fuck? Dus ze spietst zichzelf letterlijk op zijn paal. Althans, ik lees de boeken in het Engels, maar volgens mij stond dat er echt. Kom op, zeg! Vervolgens raken ze na haar redding elkaar uit het oog. Opeens vertelt Zane zijn spidey sense hem dat ze zwanger is. Weet ie gewoon. Klaar. Toevallig vertelt Sunny’s spidey sense in A Game Of Chance haar ook dat ze zwanger is van Chance’s baby. Want ze heeft zin in zure bommen en is 15 minuten over tijd. Dat raakt allemaal tijdens de eerste keer sexen zwanger, behalve Maris uit boek 4, die doet er gelukkig wel enkele maanden over. Verzin je dit nou, Fatima? Nee, echt niet! Ga het lezen!

En Linda Howard heeft er een handje van: de vroegtijdige liefdesverklaringen. Het record wordt gehouden door bovengenoemde Maris, in Mackenzie’s Magic, die begon na letterlijk 17 zinnen uitgewisseld te hebben al over een huwelijk. Want ze was verliefd. Omdat ze Alex MacNeil zo lekker vindt. Kan niet anders, hij is De Ware. Want ze is al die jaren maagd gebleven, omdat ze niemand echt lekker vond. Logisch. Naast voortijdige liefdesverklaringen, breekt Linda Howard ook nog het record spoedtrouwen, want dat trouwt op enkele uitzonderingen na allemaal na een week tot zelfs een dag in elkaars bijzijn doorgebracht te hebben. Zucht.

Het was gewoon te veel voor mijn arme hartje. Ik kreeg niet het idee dat ik ook tegen zo een geweldige kerel zou opbotsen als ik de lift uit stap. Dat is in de meeste van haar latere boeken wel het geval. Althans, behalve de boeken over huurmoordenaars die verliefd worden op hun prooi. God. Ik ben de boeken van Linda Howard gaan lezen, omdat de directe, rauwe, rechttoe rechtaan manier van communiceren mij heel erg beviel. Ik ben me bewust dat een groot deel van de MacKenzie serie eerder in haar carrière is geschreven, wat het ontbreken van die rechttoe rechtaan manier van communiceren kan verklaren. Ik geloof dat het woordje ‘fuck’ pas voor het eerst verschijnt in de boeken gepubliceerd in het nieuwe millenium. Kan ik deze serie aanraden? Nee, niet echt. Maar smaken verschillen, ze staan immers niet voor niets zo hoog genoteerd in de Romance Top 100 lijsten. Het zijn gelukkig niet heel erg dikke boeken, dus je bent er zo doorheen en weer een ervaring rijker (of een illusie armer)…